Ayrılık
Yanlış mı yapıyordum, yoksa doğru mu. Bilemezdim. Yüreğim " Gitme aileni bırakma" derken, Bedenim hareket ediyordu. Ne kadar da saftım. Onları bulamayacağımı biliyordum. Son bir kez elimdeki valizlerle dönüp birdaha gelemeyeceğimi bildiğim, sade döşenmiş odama baktım. Hızlı olmalıydım. Gün ağarıyordu. Annem az sonra uyanacaktı. Ona yakalanırsam bütün planlarım altüst olurdu. Uçağımın kalkmasına daha 2 saat vardı. Belki küçük kasabamı son bir kez gezerdim. Aslında bir ildi ama ben ona kasaba diyordum. Çünkü diğer iller gibi büyük değildi.
Son bir kez sahilde yürüdüm. Sonra havaalanına doğru yola çıktım. Uçağımın kalkış saati yaklaşmıştı. Havaalanındaki kontrolleri geçip uçağıma bindim. Havalanırken son bir kez daha vatanıma baktım "Hoşçakal Türkiye, Antalya" Boğazıma bir şey düğümlendi. Hayır, ağlamamalıydım, güçlü olmalıydım. Sıtr çantamdan beni bu işe sürükleyen kitabımı çıkardım "Alacakaranlık" Belki de yüzbininci okuyuşumdu ama aldırmıyordum. O kitap benim hayatımdı, yaşam kaynağım. Gözlerimi kapadım. Belki uyuyabilirim diye düşünmüştüm. Ve kendimi hayallerime bıraktım.
"Geliyorum Amerika..".
Not: Broken'dan izinlidirr